Granada in het kort

• Introductie:

Granada is met 235.000 inwoners de vierde stad van Andalusië, na Sevilla, Malaga en Cordoba, en de zeventiende van Spanje.

De stad ligt op 738 meter boven zeeniveau en aan de voet van de Sierra Nevada in de vallei van Valparaiso, (vallei van het paradijs), en tussen de bergen La Sabika, waar het Alhambra is gebouwd, en de Alabicin, de oude Moorse wijk.

Er lopen twee rivieren door Granada, de Darro, een zijrivier van de Genil, en de Genil zelf, op zijn beurt een zijrivier van de Guadalquivir. Beide komen samen onder de stad.

Granada is in het bezit van een van de meest prestigieuze universiteiten van Spanje: La Universidad de Granada. Het is, samen met Salamanca, Burgos en Santiago de Compostela, een van de belangrijkste studentensteden.

Granada heeft veel te bieden, het Alhambra, een groots fort en paleis in de Moorse en christelijke stijl, de kathedraal, een van de grootste ter wereld, de Hospital de San Juan de Dios, de wijk Albaicin met zijn kronkelende steegjes en de grottenwijk Sacromonte onder anderen.

Ook kan je in Granada van de tapas genieten, hier zijn ze gewoon gratis, het hoort namelijk bij je drankje.

• Beknopte geschiedenis:

De oudste gevonden resten van menselijk bewoning in de buurt van Granada, dateren uit 600 v. C. Een versterkte heuvel waar tegenwoordig zich de wijk Albaicin bevindt. Deze nederzetting was Llturir. Llturir was omringd door een verdedigingsmuur die, na een flinke toename van de bevolking, en onder de naam Lliberri, rond het jaar 300 v. C. onder de Carthagers werd uitgebreid.

Na de verdrijving van Carthago uit het Iberisch schiereiland in 180 v. C. werden, door middel van een pact, de poorten van de stad geopend voor de Romeinen. Julius Cesar gaf Lliberri de naam Municipium Florentinum Lliberitanum. In de daaropvolgende eeuwen en tot de komst van de Moren, werd de stad Florentia genoemd.

Met de komst van de Moren in 711 was Florentia een versterkte stad met bijna geen inwoners meer. Na de afzetting van de Kalief van Cordoba, Hisham III, verviel het kalifaat in 39 kleine koninkrijken, de Taifas genoemd. Deze gaven de troon van Florentia aan de Ziri's. Zo kon Zawi ben Ziri in 1013 de stad Madinat Garnata stichten rond de ruïnes van het oude fort van Florentia.

Mohamed Ben Nazar werd in 1238 koning van Al-Andalus en hield zetel in Jaen. Een aantal jaren later maakte hij Granada tot zijn hoofdstad. Daarmee was het koninkrijk van Granada geboren. De Nazari-dynastie regeerde het langst over Al-Andalus. Deze dynastie liet ook het Alhambra bouwen.

In 1492 veroverden de Katholieke Koningen, Isabella I van Castilië en Ferdinand II van Aragon het koninkrijk op koning Boabdil, bijgenaamd "El Chico", de Kleine.

Hiermee kwam een einde aan de Reconquista, de herovering van Spanje op de Moren, die meer dan 800 jaar had geduurd.

Met de val van Granada werd de laatste stap gezet om alle koninkrijken op het Iberische schiereiland, op Portugal na, te verenigen en het koninkrijk Spanje in het leven te roepen. Dit werd pas bereikt in 1516, toen keizer Karel V, Carlos I van Spanje, alle Spaanse koninkrijken erfde.

Hij werd dus de eerste koning van Spanje en men zei: "In zijn koninkrijk gaat de zon nooit onder". Zijn rijk, de Europese, de Aziatische, de Amerikaanse en de Afrikaanse gebieden, was groter dan het Romeinse rijk.

Granada was het laatste bastion van de Arabieren in Europa.

Alle Spaanse koningen liggen in El Escorial, vlakbij Madrid. Behalve de Katholieke Koningen, zij lieten een kapel bouwen in Granada, La Capilla Real, Koninklijke Kapel, waar zij dus begraven wilden worden. Daar liggen ook de resten van hun dochter, Johana I, bijgenaamd "La Loca" de Waanzinnige, die Koningin van Castilië werd na de dood van Isabella I en van Aragon na de dood van Ferdinand II, en het graf van haar man, Koning-gemaal Philips I van Habsburg, bijgenaamd "El Hermoso", de Schone, Groothertog van Bourgondië, Limburg, Brabant, Luxemburg, Vlaanderen en Gelre en Graaf van Holland en Zeeland.